Misafir İşçi’likten Avrupa Türk Diasporası’na geçiş (1)

“ BİZ İŞÇİ ÇAĞIRDIK, İNSANLAR GELDİ” (Max Frisch)

TÜRKLER’in Avrupa’ya işçi göçünün 55. yılına girdik. Bir kaç yıl çalışıp barınacak  bir ev yapmak veya bir traktör satın almak ya da ufak bir bakkal dükkanı açacak kadar birikim yaptıktan sonra DÖNMEK amacıyla ALMANYA’ya  gelen büyüklerimiz dönemediler ve Avrupa’da kalıcı oldular.

AVRUPA’ya ilk giden o 1. KUŞAK  kendi memleketinde “ALAMANCI  ve GURBETÇİ” olarak görüldü. Vatan-millet sevgisi ve  iyi niyeti yıllarca SUİSTİMAL edildi.

Oysa onlar TÜRKİYE  1970’li yıllarda tabiri caizse “70 Cent” e  muhtaç iken ülkelerine DÖVİZ yağdırdılar ve NAMERT’e muhtaç etmediler. Onlar ülkelerini ve vatandaşlarını KARŞILIKSIZ sevdiler.

Karşılığında ise önce;  İŞÇİ ŞİRKETLERİ, MERKEZ BANKASI ve ardından YEŞİL SERMAYE denilen NAYLON  HOLDİNG’ler  vasıtasıyla soyulup, soğana çevirildiler. Avrupalı Türkler’in TÜRKİYE‘ deki SOYGUN ve SUİSTİMAL olaylarını burada sıralamaya kalksak her halde ayrı bir yazı dizisi olur.

Gelelim olayın ALMANYA bölümüne. Hiç kendi memleketinde horlanan ve suistimal edilenler diyar-ı gurbette baş tacı edilir mi?

Elbette edilmediler!..

Yıllarca en ağır ve kirli-paslı işlerde çalıştırıldılar. Ve önce MİSAFİR İŞÇİ (Gastarbeiter) sonra  YABANCI (Ausländer) daha sonra YABANCI  İŞÇİLER (Fremdarbeiter ) ardından  YABANCI HEMŞEHRİ  (Ausländische Mitbürger)  olarak görüldüler.

Durunnn!..

Değişim-gelişim daha bitmedi ve devam ediyor.

2 BİN’li yıllara gelindiğinde artık GÖÇENLER (Einwanderer)  ve hemen akabinde  GÖÇMEN’liğe  (Migrationshintergrund) terfi etmiştik. ALMANLAR hala bizim burada kalıcı olduğumuza inanmak istemiyor ve bunu görmezden geliyorlardı.

2 BİN’li yıllardan itibaren TÜRKİYE CUMHURİYETİ Hükümet yetkililerinin de teşvikiyle ALMAN vatandaşlığına geçişler başladı. Artık ALMAN olmaya başlamıştık.

Oysa ALMAN uyruğuna geçişle cebinde ALMAN kimliği ya da pasaportu bulundurmakla ALMAN olunmuyordu. Biz hala onların gözünde önce KARA KAFALI (Schwarzkopf)  ve ALMAN VATANDAŞLIĞINA GEÇMİŞ YABANCI KÖKENLİLER’dik  (Eingebürgerte Deutsche).

Bununla da yetinmedik;  GAYRİMENKUL  satın alarak, kendi işyerlerimizi kurarak artık KALICI olduğumuzu biraz olsun KABUL ettirmiş  olduk.

Aslında ALMANLAR’ın kabul etmek istemediği ya da göremediği DETAY şudur!

Alman yazar Max Frisch’in bir CÜMLE ile anlattığını onlar yıllarca KABUL etmek istemediler.

Ne demişti Max Frich;

“ BİZ İŞÇİ ÇAĞIRDIK, İNSANLAR GELDİ…”

ALMANLAR  bize taa  başından itibaren  MİSAFİR gözüyle bakmasalar ve İNSAN olduğumuzu görebilseler ya da farketseler bundan her iki tarafta karlı çıkacak ve  AVRUPALI TÜRKLER’in sık sık gündeme gelen UYUM sorunu daha kolay aşılacaktı.

Aslında GÖÇ  olgusunun tarihini anlatmak  ya da yazmak  çok zor!… Zira GÖÇ  esnasında  sürekli bir hareket ve değişkenlik  devam eder. Bir ülkeden bambaşka bir ülkeye üstelik hiç bir ortak noktanın olmadığı ayrı bir dilin konuşulduğu ve kültürün yaşandığı  ülkeye  GÖÇ etmek  ve oraya ADAPTE olmak elbete zordur.  Elbette bu GÖÇ’ün sosyal, siyasal, ekonomik ve sağlık yönünden de  değişik sonuçları vardır. Bu konuda yüzlerce kitaplar yazılsa, tiyatro ve filmlere konu olsa bile tam olarak anlatmak zordur.

Yaşamak gerek ve bunu ancak BİZZAT yaşayanlar bilir!…

Bu yazı dizimiz de ALAMANCI ve MİSAFİR İŞÇİ olarak ALMANYA’ya GÖÇ edenlerin hangi evrelerden geçerek bugünlere  yani AVRUPA TÜRK DİASPORASI konumuna geçişlerini anlatmaya çalışacağım. İlk bölümde yukarıda da belirttiğim  gibi GÖÇ’ü   azda olsa tarif etmeye çalıştım.

Diğer bölümler de ise AVRUPA TÜRK DİASPORASI konumuna geçiş  ve DİASPORA’nın gücü, bu gücü kullanıp-kullanamadığı ve  önümüzdeki süreçte görevinin neler olması gerektiğini belirtmeye çalışacağım.

Tevfik Kara – Avrupa Türk Gazetesi ©